Create forever and ever and ever and ever

Eén van de beste dingen aan creativiteit - vind ik - is dat het een ongoing process is, waarbij je steeds voort kunt blijven borduren op je eigen (en andermans) ervaring. Alles wat je maakt, neem je mee in je volgende projecten en zo blijf je groeien, verfijnen, ontdekken. I LOVE it. En het houdt me van de straat. Ahum.

Faces, all around different faces I see

Nog volop in de paper cutting vibe, maakte ik een ontwerp voor een uit te knippen gezicht (dat oorspronkelijk overigens voor op een katoenen tas bedoeld was). Ik vond het een lastige. Voldoende zwarte lijnen moeten elkaar kruisen, om te voorkomen dat de hele handel uit elkaar valt. Om iedere lijn dan ook nog relevant te laten zijn voor de afbeelding, in plaats van alleen functioneel voor het "fysiek" van het knipsel, is een kunst op zich. Ik ben er nog niet erg bedreven in, maar zoals men zegt baart oefening kunst. 

Mijn eerste poging was niet vreselijk goed, maar ook niet vreselijk slecht. Oordeel zelf.

Ik raakte hierdoor wel in de ban van gezichten en zo kwam het dat ik portretten ging tekenen. Eerst met grafiet (hardheid 6B), daarna met zachte houtskool (beide in een metalen Koh-i-noor Hardtmuth case, werkt super fijn!). Als voorbeeld gebruikte ik random foto's van internet. 

grafiet potlood

grafiet potlood

houtskool

houtskool

Dit soort tekeningen is een goede oefening in ècht kijken en tekenen wat je ziet, in plaats van tekenen op basis van wat je hersens weten (of denken te weten). Doe je dat laatste, dan teken je eigenlijk een kopie van je eigen mentale representatie van de werkelijkheid en niet een kopie van die werkelijkheid zelf. 

Het vergt een beetje training om je hersens als het ware te "overrulen" met je ogen, maar ik merkte zelf dat ik redelijk snel een knop om kon zetten en op die feitelijke manier ging kijken.

Papier hier!

Een tweede uitstapje dat voortvloeide uit paper cutting, is het maken van "collages". Ik knipte plaatjes uit tijdschriften en maakte daar nieuwe afbeeldingen mee. 

Wat me aanspreekt aan deze manier van werken, is dat je gebruik maakt van bestaande vormen en kleuren, waardoor de nadruk komt te liggen op het uitzoeken van elementen en de compositie. Je hoeft je niet te focussen op het perfectioneren van zo'n element, want die zijn al "perfect", in die zin dat ze al gevormd zijn en - eenmaal uitgekozen - alleen uitgeknipt hoeven worden (waarbij je de vorm natuurlijk wel kunt tweaken). 

Deze collages leidden weer tot iets nieuws, namelijk... paper ripping. What? Yes, I know! Maar het beestje moet een naam hebben, toch? Suggesties zijn welkom. Mijn eerste probeersel was simpel, zie hieronder. 

Voor mijn tweede paper ripping project (geef toe: het bekt lekker) maakte ik gebruik van verschillende materialen. Met afgescheurde stukjes groen en bruin papier vormde ik 
- grof - een boom, het lijnwerk is met een marker gezet. 

Omdat ik tekenen met kleur (als in: verf of stift) heel lastig vind, maar niet altijd in zwart-wit wil blijven hangen, is dit een heel prettige methode. Ik zie meer mogelijkheden!

Into gami

I'm into it.

Into what?

Into paper.

Into what?!

Into paper. Origami. Kiri-e. 

Jawel, lezer-san. De schone wereld van Japanse papierkunst heeft haar sierlijke poorten voor mij geopend.

Origami

Wie is er niet groot mee geworden? Na gut, dat is misschien slightly overdreven, maar de origami-hausse die Nederland in de jaren '80 aandeed, kan weinigen ontgaan zijn. 

Wie kan zeggen nog nooit een kraanvogel gevouwen gezien te hebben?

Anyway, ik heb de vouwkunst ontdekt. And I like it! Dat hebben die Japanners goed bekeken: beetje vouwen, beetje zen doen. Ja hoor, ik voel 'em wel!

Mijn skills zijn en ce moment nog in ontwikkeling, maar mijn assortiment vliegende vrienden groeit gestaag :D

Kiri-e

silouhettenpapier

Kiri-e, niet te verwarren met Kirigami, is de kunst van het knippen. Now this is something good!

Ik gebruik hiervoor zogenaamd silhouettenpapier. De achterkant is wit en voorzien van een dunne gomlaag (en daardoor licht klevend wanneer vochtig). De voorkant is zwart en mat. Dit is de kant die uiteindelijk de afbeelding gaat vormen. 

Nu dan, de "kunst" schuilt hem er in stukken zo uit het papier te knippen, dat er een afbeelding ontstaat. En dat is een uitdaging! Je moet er voor zorgen dat de zwarte vlakken altijd met elkaar verbonden blijven, anders valt de afbeelding uit elkaar. Sommige knipjes moeten piepklein zijn, dus bij tijden is het een pietpeuterig werkje.

Met carbon trek je een tekening makkelijk over

Uit de losse hand knippen is voor mij mission:impossible. Daarom maak ik de afbeelding die ik uitgeknipt wil hebben eerst op de achterkant van het silhouettenpapier. 

Je kunt je afbeelding er in principe direct op tekenen. Maar beter nog is je tekening eerst op een apart vel te maken en hem daarna met carbonpapier over te trekken. 

Zo voorkom je dat de achterkant van je knippapier door gummen en vegen vol vlekken komt te zitten (story of my life). Daardoor wordt het namelijk moeilijker de eigenlijke afbeelding goed te zien en dus goed te knippen. Keep it clean!

Een ander voordeel van werken met een "mal", is dat je een afbeelding meerdere keren kunt gebruiken. Als knipsel, maar ook als gewone tekening, bijvoorbeeld op een tas.

Een vogel voor geluk en een karper voor kracht.

Om een zwarte "knipsellijn" te maken, moet je je tekenlijn dubbel tekenen. 

Houdt er rekening mee dat de afbeelding op de achterzijde in spiegelbeeld als knipsel tevoorschijn komt. 

Het is handig om duidelijk op je tekening aan te geven wat zwart blijft en wat weggeknipt moet worden. Zeker bij gedetailleerde tekeningen (en wanneer je er al een tijdje op zit te staren...) is het soms moeilijk te zien wat geknipt moet worden en wat niet. En dan wil het nog wel eens misgaan. Helaas geen ctrl-z met een schaar ;)

Vosje tussen de bloemen.

Ik wil graag credits geven aan Helmut, de vader van mijn lieve vriendin Lisa. Helmut heeft mij geïntroduceerd in de wondere wereld van de knipselkunst. Als kado kreeg ik van hem een aantal heel mooie en persoonlijke knipsels, waaronder deze van onze fijne poezels en ons magnifieke huis:

Vervolgens stuurde hij me - met de post vanuit Duitsland - een beginnerspakket voor paper cutting. Super inspirerend en super lief! Dank je wel Helmut! 

Mijn eerste knipsel, voor Helmut!

Fat Vegan Chocoladetaart

Ik ben min of meer verslaafd aan What Fat Vegans Eat. 

'Scuse me? 

What Fat Vegans Eat. Pure eersteklas vegan foodporn. Ik kan er eindeloos in blijven hangen. Verlekkerd en kwijlend. Oh my.

Afgelopen week kwam daar de ene na de andere choco-layer-cookie-dough-chocolate-chip-double-frosting-sugar-chocolate-fat-taart voorbij. In foto's. Full colour. Ja. 

Just. Can't. Resist. I'm only human.

Dus... tadá!

Receppie:

laag 1

• 50 gr kokosmeel
• 125 gr speltmeel
• 150 gr oerzoet
• 40 gr cacao
• 1 tl baksoda
• 1/4 tl zout
• 1 tl vanillepoeder
• 60 gr kokosolie
  
• 1 tl appelazijn
• 1 blik kokosmelk, een nacht in de ijskast gekoeld
• koffie
• chocolade sojamelk
  
• 1 reep pure chocolade
• pruimenjam (of een andere smaak)

Scheidt uit het blik de kokosroom van de melk. Zet met de kokosmelk en de koffie een sterke bak. Houdt de room apart.

Meng alle droge ingrediënten. Voeg hier de appelazijn aan toe. Giet de koffie erbij en vul dit aan met de sojamelk, tot koffie en melk samen ongeveer 235 gram wegen. Mix het geheel in de keukenmachine.

Giet het beslag in een ingevette taartvorm en bak het in een voorverwarmde oven op middelhoge temperatuur, ongeveer 20-25 minuten. (Ik heb een oude, gekke gasoven, dus de temperatuur kan ik je niet echt vertellen. Volg je kokshart enzo.)

Laat de taart afkoelen. Leg hem dan met de platte kant naar boven op een bord. 

Verwarm de reep chocolade en de apart gehouden kokosroom au bain marie. Smeer de taart in met de jam. Lepel daar de chocolademousse overheen. Set to cool.

laag 2

• 160 gr speltmeel
• 40 gr cacao
• 3/4 tl baksoda
• 1/2 tl bakpoeder
• 1/4 tl zout
• 2 tl vanillepoeder
  
• 80 gr kokosolie
• 150 gr oerzoet
  
• 1 tl appelazijn
• 235 gr chocolade sojamelk
  
• 1 reep pure chocolade
• 2 el kokosolie
• ahornsiroop

Meng de sojamelk met het azijn en laat het een paar minuten staan. 

Meng de droge ingrediënten in een kom. 

Blend de kokosolie met het oerzoet in een keukenmachine. Giet hier het sojamelkmengsel bij en mix goed. Voeg tenslotte de droge ingrediënten toe en laat het beslag even draaien.

Giet het beslag in een ingevette taartvorm en bak het in een voorverwarmde oven op middelhoge temperatuur, ongeveer 20-25 minuten. 

Laat de taart weer afkoelen en leg hem vervolgens, met de platte kant naar beneden, op de eerste laag.

Smelt de chocolade met de kokosolie en ahorn au bain marie. Smeer de bovenkant van de taart hiermee in. Set to cool. En dan... ETEN!

Op kamertemperatuur is hij het lekkerst, omdat de filling en topping dan zacht en smeuïg zijn. Jummie! 

En sporten geblazen. Caloriebom oh yeah! ;)