Create forever and ever and ever and ever

Eén van de beste dingen aan creativiteit - vind ik - is dat het een ongoing process is, waarbij je steeds voort kunt blijven borduren op je eigen (en andermans) ervaring. Alles wat je maakt, neem je mee in je volgende projecten en zo blijf je groeien, verfijnen, ontdekken. I LOVE it. En het houdt me van de straat. Ahum.

Faces, all around different faces I see

Nog volop in de paper cutting vibe, maakte ik een ontwerp voor een uit te knippen gezicht (dat oorspronkelijk overigens voor op een katoenen tas bedoeld was). Ik vond het een lastige. Voldoende zwarte lijnen moeten elkaar kruisen, om te voorkomen dat de hele handel uit elkaar valt. Om iedere lijn dan ook nog relevant te laten zijn voor de afbeelding, in plaats van alleen functioneel voor het "fysiek" van het knipsel, is een kunst op zich. Ik ben er nog niet erg bedreven in, maar zoals men zegt baart oefening kunst. 

Mijn eerste poging was niet vreselijk goed, maar ook niet vreselijk slecht. Oordeel zelf.

Ik raakte hierdoor wel in de ban van gezichten en zo kwam het dat ik portretten ging tekenen. Eerst met grafiet (hardheid 6B), daarna met zachte houtskool (beide in een metalen Koh-i-noor Hardtmuth case, werkt super fijn!). Als voorbeeld gebruikte ik random foto's van internet. 

grafiet potlood

grafiet potlood

houtskool

houtskool

Dit soort tekeningen is een goede oefening in ècht kijken en tekenen wat je ziet, in plaats van tekenen op basis van wat je hersens weten (of denken te weten). Doe je dat laatste, dan teken je eigenlijk een kopie van je eigen mentale representatie van de werkelijkheid en niet een kopie van die werkelijkheid zelf. 

Het vergt een beetje training om je hersens als het ware te "overrulen" met je ogen, maar ik merkte zelf dat ik redelijk snel een knop om kon zetten en op die feitelijke manier ging kijken.

Papier hier!

Een tweede uitstapje dat voortvloeide uit paper cutting, is het maken van "collages". Ik knipte plaatjes uit tijdschriften en maakte daar nieuwe afbeeldingen mee. 

Wat me aanspreekt aan deze manier van werken, is dat je gebruik maakt van bestaande vormen en kleuren, waardoor de nadruk komt te liggen op het uitzoeken van elementen en de compositie. Je hoeft je niet te focussen op het perfectioneren van zo'n element, want die zijn al "perfect", in die zin dat ze al gevormd zijn en - eenmaal uitgekozen - alleen uitgeknipt hoeven worden (waarbij je de vorm natuurlijk wel kunt tweaken). 

Deze collages leidden weer tot iets nieuws, namelijk... paper ripping. What? Yes, I know! Maar het beestje moet een naam hebben, toch? Suggesties zijn welkom. Mijn eerste probeersel was simpel, zie hieronder. 

Voor mijn tweede paper ripping project (geef toe: het bekt lekker) maakte ik gebruik van verschillende materialen. Met afgescheurde stukjes groen en bruin papier vormde ik 
- grof - een boom, het lijnwerk is met een marker gezet. 

Omdat ik tekenen met kleur (als in: verf of stift) heel lastig vind, maar niet altijd in zwart-wit wil blijven hangen, is dit een heel prettige methode. Ik zie meer mogelijkheden!