Pompoen (moet je doen)

Lieve lezer, vandaag wil ik het graag met u hebben over de pompoen. 

Hoewel de pompoen bij het grote publiek bekend is geworden als een gezonde en voedzame lekkernij, beschikt de vrucht over eigenschappen die op z'n minst twijfelachtig genoemd kunnen worden. Graag informeer ik u over de gevaren van pompoen. 

Wat veel mensen niet weten, is dat pompoen- 

Grapje! 

Pompoen is geweldig, ik ben dol op pompoen en ik kan geen genoeg krijgen van die bolle gezelligerd! 

En dat komt goed uit, want mijn hele tuin ligt er vol mee! Had ik al gezegd dat het gewas nogal woekert?

Speciaal voor jullie: mijn all time favourite pompoengerechten! Een top 5.

Wooohoo! Padapoem, padapats!

1. Pompoensoep met wortel en bataat

Men neme: een basic soeprecept waarin groenten worden gekookt in bouillon. Men pureert de boel, voegt sambal en kerrie toe, roert nog eens goed en geniet!

2. Pasta met pompoen

Bak in een sauspan kort wat Italiaanse kruiden: tijm, rozemarijn, oregano en gooi dan in kleine stukken gesneden pompoen erbij. Even bakken en dan flink wat tomaten erbij gooien (mogen ook gepelde uit blik zijn). Een tijdje laten koken en tot slot kort wat olijven, kappertjes en artisjokharten meewarmen. Volkoren pastaatje erbij en bombini!

3. Pompoentaart 

(van The Lunchbox Bunch)

Zoet = altijd goed! Deze taart is mega lekker, mega zwaar en mega simpel te maken (met maar vier (!) ingrediënten! Tenzij je hem een koekjesbodem geeft (en waarom ook niet?), dan worden het er zes. Hij doet het zeer goed op Billy's Farm Kaneelkoekjes).

4. Gegrilde pompoen uit de oven

Need I say more? Dunne plakken pompoen, goede olie, zout en grillen maar! Oef lekker!

5. Stoofpotje met pompoen

Bak in een sauspan (kort) wat kruiden in olie: kaneel, gember, komijn en korianderzaad. Gooi er in grove stukken gesneden pompoen bij en laat het even staan (omscheppen!). Doe er een blik kokosmelk bij en laat het een kwartiertje pruttelen. Dan in stukken gesneden courgette en aubergine toevoegen en weer tien minuutjes laten staan. Tot slot rozijnen en klein gesneden stukjes dadel en vijg door het potje roeren en kort meekoken. Op smaak brengen met zout. Lekker met couscous en verse koriander!

Als je nou nog geen zin hebt in pompoen: get yourself checked out man!

Brrrownies!

Anders bak je gewoon even brownies!

• 250 gr volkoren speltmeel
• 400 ml agave siroop
• 70 gr rauwe cacaopoeder 
• 1 flinke theelepel bakpoeder
• 1 flinke snuf zout
• 3 tl vanillepoeder of -extract
• 250 ml Provamel kokos-rijstmelk (of een andere non-dairy melk)
• 250 ml vloeibare kokosolie
  
  
• rozijnen 
• cacao nibs

Mix de ingrediënten met je keukenmachine goed door elkaar. Spatel er dan de rozijnen en nibs door.

Giet het mengsel in een ingevette bakvorm en bak het 30 minuten op 180 graden.

Laat de brownies afkoelen en maak de icing.

• 1 blik kokosmelk, minstens een paar uur gekoeld in de koelkast
• 5 gr rauwe cacaopoeder
• 10 ml ahornsiroop
• kokosrasp

Mix de inhoud van het blik kokosmelk niet! Dus niet schudden of roeren. Het is essentieel dat het blik goed gekoeld is. Het vettige, romige gedeelte is (als het goed is) bovenin het blik gestold, terwijl het vloeibare sap daaronder zit. Het is daardoor mogelijk het witte kokosroom eruit te scheppen, terwijl het sap niet gebruikt wordt (maar gooi het niet weg! Je kan het nog prima gebruiken voor curry of soep).

Blend de kokoscreme met de cacao en ahornsiroop. Als de kokoscreme nog te koud en daardoor brokkelig is, kun je het kort verwarmen in een pan. Het moet een goed gemengd, creamy geheel worden.

Giet de icing over de afgekoelde brownies, bestrooi met de rasp en laat je lekkernij minstens een uur koelen in de koelkast staan, zodat het kokosmengsel weer kan opstijven.

Tadaa! Lekker!

nom nom nom

Jezus loves jou

Kort verhaal – 2013

---

Jezus loves jou

Mijn vriend Jan kwam me opzoeken in Amsterdam.

Jan is nergens thuis en daarom nooit lang op één plek. Hij kwam net uit Ghana, daarvoor was hij in Bombay geweest. We hadden elkaar al een eeuwigheid niet gezien.

We wandelden wat rond in de buurt van mijn huis. Het was een broeierige dag en de lucht hing vol met pluis van populieren, alsof het sneeuwde. Jan droeg versleten leren slippers en zo'n camouflagebroek, wat ik vreemd vond, aangezien hij pacifist is. We moesten wachten bij de brug op een binnenvaartschip vol zand. Gefascineerd stond hij ernaar te kijken, naar de brug.
'Onvoorstelbaar,' zei hij, 'wat een kracht! Moet je kijken! Moet je kijken, man!' Hij wees naar de brug, die langzaam weer naar beneden kwam. 'Onvoorstelbaar. Je wéét gewoon hoeveel gewicht er aan zo'n ding hangt en toch gaat 'ie centimeter voor centimeter naar beneden, gestaag, evenwichtig... En het feit dat je de machinerie erachter niet ziet, maakt het alleen maar spannender! Een mysterieuze kracht die het gevaarte in toom houdt, de zwaartekracht trotseert. Machtig, godsallemachtig.'
We liepen verder, haalden een ijsje bij een Italiaanse ijscokar. Jan probeerde in het Italiaans te bestellen.
De blonde jongen op de kar zei met een plat Amsterdams accent: 'Moet je hore man, ik heb géén idee wat je allemaal zegt, maar d'r staat een rij achter je, dus as je effe op ken schiete, zou het mooi weze.'
Jan bestelde een hoorntje met vier bolletjes: chocolade, mango, drop en yoghurt.
Op de hoek van een druk kruispunt hield een dikke vrouw in een grijze wollen jas, veel te warm voor dit weer, demonstratief een kartonnen bordje omhoog. In een kinderlijk handschrift was er op geschreven: “Jezus loves jou”. 
Jan stond er even naar te kijken, handen in de zij. Toen gebaarde hij mij zijn ijsje even vast te houden. Hij knoopte zijn broek los en stak zijn naakte billen naar haar uit.

De vrouw begon te schreeuwen. 'Perverseling, smeerlap!'
Grinnikend trok Jan zijn broek op, nam zijn ijsje weer van me over.
'Jesus loves me,' zei hij tegen de vrouw, 'nu jij nog.'

-

De bedoeling is weer doelbewust zoek: blijft de kern van de dingen over. Grootser zelfs, dan ik eerder zag. Ik golf het ritme rond (of golft het mij?) en verdwijn in het moment - steeds opnieuw - duik een bloeiende woestenij van blij leven in. Vrije wezens kiezen het ruime en komen gelouterd weer boven. Voor: schatkaart Shoeless Blijburg 21-22 juni 2014

Let them hang!

Zonder twijfel is dit het meest frustrerende knutselproject waar ik ooit in mijn volwassen leven aan ben begonnen... Ik raad het dan ook alleen aan, aan hen die de kunst van het Zen-zijn en vooral: -blijven, door en door gemasterd hebben.

Ik zeg overigens in mijn volwassen leven, omdat er (voor een ongeduldige hittepetit als ik) onmogelijk iets ergers bestaat dan dat ene taakje waar mijn kleuterjuf ons - arme kindertjes - 27 jaar geleden (!) op een goede middag mee opzadelde. Ik herinner het me nog steeds levendig, zo'n (vreselijke) indruk heeft het op me gemaakt.

Alle kids kregen een a4 papier en kleurpotloden en de opdracht het hele vel in te kleuren. Het hele vel. Er mocht nog geen stipje wit overblijven. Dat betekende strepen strepen strepen in alle kleuren en dan nog meer strepen, want een a4 heeft best veel wit. Zucht. 

Daarna moest het hele vel met zwarte wasco worden ingekleurd. Het héle vel... Er leek maar geen einde aan te komen. 

Weet je welke proporties zo'n a4'tje kan aannemen voor een vierjarige? Niet te doen. 

Tot slot moesten de kindertjes, inmiddels allemaal met een lamme arm en helemaal klaar met al dat gekleur, met een naald strepen over het papier krassen, zodat de wasco daar verdween en de onderliggende kleuren weer zichtbaar werden. Vuurwerk! Ooooh!

Als ik er aan terug denk, voel ik nog mijn ongeduld, mijn frustratie. Dat gapende papier dat steeds nog ergens een ongekleurd stukje had, het totale gevoel van: IK HEB HIER GENOEG VAN! Maar ja, zei de juf, de tekening moest af!

Mijn vuurwerk was overigens mislukt (dat strepen krassen was toch nog best lastig) en de tekening werd weggemieterd. Dág, met je vuurwerk!

Maar goed, terug naar 2014. Ik zag dit craft-idee een paar keer voorbij komen online en het leek me wel wat. 

Het idee is simpel genoeg.
Je neemt touw, behanglijm en ballonnen en drapeert het behanglijmde touw, als ware het papier maché, om de ballon, laat het droog, haalt de ballon er tussen uit en voíla: je hebt een solide bol van touw, die je ergens kan ophangen, bijvoorbeeld met een lampje er in. That's it.
Dacht ik.

Little did I know dat dit een vies, plakkerig, frustrerend en eindeloos werkje is, waarbij het touw overal blijft plakken behalve op de ballon, jij zelf èn je hele omgeving onder de lijm komen te zitten en je, op het moment dat je er ècht hé-le-maal klaar mee bent, genadeloos wordt geconfronteerd met het feit dat het einde nog lang niet in zicht is. Oh joy.

De details zal ik je besparen. Ik kan volstaan met te zeggen dat mijn lief, toen hij me plakkerig, bezweet en met plukken touw in mijn haar al vloekend ballonnen door de kamer zag smijten, kort overwoog een mental doctor voor me te bellen. Oh well. Iets met pieken en dalen.

Afijn, uiteindelijk kwam het af en het resultaat was best geinig. Het doel heiligt wederom de middelen.

De behanglijm heb ik overigens weggesmeten en die troep komt nóóit meer mijn huis in ;)