Create forever and ever and ever and ever

Eén van de beste dingen aan creativiteit - vind ik - is dat het een ongoing process is, waarbij je steeds voort kunt blijven borduren op je eigen (en andermans) ervaring. Alles wat je maakt, neem je mee in je volgende projecten en zo blijf je groeien, verfijnen, ontdekken. I LOVE it. En het houdt me van de straat. Ahum.

Faces, all around different faces I see

Nog volop in de paper cutting vibe, maakte ik een ontwerp voor een uit te knippen gezicht (dat oorspronkelijk overigens voor op een katoenen tas bedoeld was). Ik vond het een lastige. Voldoende zwarte lijnen moeten elkaar kruisen, om te voorkomen dat de hele handel uit elkaar valt. Om iedere lijn dan ook nog relevant te laten zijn voor de afbeelding, in plaats van alleen functioneel voor het "fysiek" van het knipsel, is een kunst op zich. Ik ben er nog niet erg bedreven in, maar zoals men zegt baart oefening kunst. 

Mijn eerste poging was niet vreselijk goed, maar ook niet vreselijk slecht. Oordeel zelf.

Ik raakte hierdoor wel in de ban van gezichten en zo kwam het dat ik portretten ging tekenen. Eerst met grafiet (hardheid 6B), daarna met zachte houtskool (beide in een metalen Koh-i-noor Hardtmuth case, werkt super fijn!). Als voorbeeld gebruikte ik random foto's van internet. 

grafiet potlood

grafiet potlood

houtskool

houtskool

Dit soort tekeningen is een goede oefening in ècht kijken en tekenen wat je ziet, in plaats van tekenen op basis van wat je hersens weten (of denken te weten). Doe je dat laatste, dan teken je eigenlijk een kopie van je eigen mentale representatie van de werkelijkheid en niet een kopie van die werkelijkheid zelf. 

Het vergt een beetje training om je hersens als het ware te "overrulen" met je ogen, maar ik merkte zelf dat ik redelijk snel een knop om kon zetten en op die feitelijke manier ging kijken.

Papier hier!

Een tweede uitstapje dat voortvloeide uit paper cutting, is het maken van "collages". Ik knipte plaatjes uit tijdschriften en maakte daar nieuwe afbeeldingen mee. 

Wat me aanspreekt aan deze manier van werken, is dat je gebruik maakt van bestaande vormen en kleuren, waardoor de nadruk komt te liggen op het uitzoeken van elementen en de compositie. Je hoeft je niet te focussen op het perfectioneren van zo'n element, want die zijn al "perfect", in die zin dat ze al gevormd zijn en - eenmaal uitgekozen - alleen uitgeknipt hoeven worden (waarbij je de vorm natuurlijk wel kunt tweaken). 

Deze collages leidden weer tot iets nieuws, namelijk... paper ripping. What? Yes, I know! Maar het beestje moet een naam hebben, toch? Suggesties zijn welkom. Mijn eerste probeersel was simpel, zie hieronder. 

Voor mijn tweede paper ripping project (geef toe: het bekt lekker) maakte ik gebruik van verschillende materialen. Met afgescheurde stukjes groen en bruin papier vormde ik 
- grof - een boom, het lijnwerk is met een marker gezet. 

Omdat ik tekenen met kleur (als in: verf of stift) heel lastig vind, maar niet altijd in zwart-wit wil blijven hangen, is dit een heel prettige methode. Ik zie meer mogelijkheden!

Into gami

I'm into it.

Into what?

Into paper.

Into what?!

Into paper. Origami. Kiri-e. 

Jawel, lezer-san. De schone wereld van Japanse papierkunst heeft haar sierlijke poorten voor mij geopend.

Origami

Wie is er niet groot mee geworden? Na gut, dat is misschien slightly overdreven, maar de origami-hausse die Nederland in de jaren '80 aandeed, kan weinigen ontgaan zijn. 

Wie kan zeggen nog nooit een kraanvogel gevouwen gezien te hebben?

Anyway, ik heb de vouwkunst ontdekt. And I like it! Dat hebben die Japanners goed bekeken: beetje vouwen, beetje zen doen. Ja hoor, ik voel 'em wel!

Mijn skills zijn en ce moment nog in ontwikkeling, maar mijn assortiment vliegende vrienden groeit gestaag :D

Kiri-e

silouhettenpapier

Kiri-e, niet te verwarren met Kirigami, is de kunst van het knippen. Now this is something good!

Ik gebruik hiervoor zogenaamd silhouettenpapier. De achterkant is wit en voorzien van een dunne gomlaag (en daardoor licht klevend wanneer vochtig). De voorkant is zwart en mat. Dit is de kant die uiteindelijk de afbeelding gaat vormen. 

Nu dan, de "kunst" schuilt hem er in stukken zo uit het papier te knippen, dat er een afbeelding ontstaat. En dat is een uitdaging! Je moet er voor zorgen dat de zwarte vlakken altijd met elkaar verbonden blijven, anders valt de afbeelding uit elkaar. Sommige knipjes moeten piepklein zijn, dus bij tijden is het een pietpeuterig werkje.

Met carbon trek je een tekening makkelijk over

Uit de losse hand knippen is voor mij mission:impossible. Daarom maak ik de afbeelding die ik uitgeknipt wil hebben eerst op de achterkant van het silhouettenpapier. 

Je kunt je afbeelding er in principe direct op tekenen. Maar beter nog is je tekening eerst op een apart vel te maken en hem daarna met carbonpapier over te trekken. 

Zo voorkom je dat de achterkant van je knippapier door gummen en vegen vol vlekken komt te zitten (story of my life). Daardoor wordt het namelijk moeilijker de eigenlijke afbeelding goed te zien en dus goed te knippen. Keep it clean!

Een ander voordeel van werken met een "mal", is dat je een afbeelding meerdere keren kunt gebruiken. Als knipsel, maar ook als gewone tekening, bijvoorbeeld op een tas.

Een vogel voor geluk en een karper voor kracht.

Om een zwarte "knipsellijn" te maken, moet je je tekenlijn dubbel tekenen. 

Houdt er rekening mee dat de afbeelding op de achterzijde in spiegelbeeld als knipsel tevoorschijn komt. 

Het is handig om duidelijk op je tekening aan te geven wat zwart blijft en wat weggeknipt moet worden. Zeker bij gedetailleerde tekeningen (en wanneer je er al een tijdje op zit te staren...) is het soms moeilijk te zien wat geknipt moet worden en wat niet. En dan wil het nog wel eens misgaan. Helaas geen ctrl-z met een schaar ;)

Vosje tussen de bloemen.

Ik wil graag credits geven aan Helmut, de vader van mijn lieve vriendin Lisa. Helmut heeft mij geïntroduceerd in de wondere wereld van de knipselkunst. Als kado kreeg ik van hem een aantal heel mooie en persoonlijke knipsels, waaronder deze van onze fijne poezels en ons magnifieke huis:

Vervolgens stuurde hij me - met de post vanuit Duitsland - een beginnerspakket voor paper cutting. Super inspirerend en super lief! Dank je wel Helmut! 

Mijn eerste knipsel, voor Helmut!

Fat Vegan Chocoladetaart

Ik ben min of meer verslaafd aan What Fat Vegans Eat. 

'Scuse me? 

What Fat Vegans Eat. Pure eersteklas vegan foodporn. Ik kan er eindeloos in blijven hangen. Verlekkerd en kwijlend. Oh my.

Afgelopen week kwam daar de ene na de andere choco-layer-cookie-dough-chocolate-chip-double-frosting-sugar-chocolate-fat-taart voorbij. In foto's. Full colour. Ja. 

Just. Can't. Resist. I'm only human.

Dus... tadá!

Receppie:

laag 1

• 50 gr kokosmeel
• 125 gr speltmeel
• 150 gr oerzoet
• 40 gr cacao
• 1 tl baksoda
• 1/4 tl zout
• 1 tl vanillepoeder
• 60 gr kokosolie
  
• 1 tl appelazijn
• 1 blik kokosmelk, een nacht in de ijskast gekoeld
• koffie
• chocolade sojamelk
  
• 1 reep pure chocolade
• pruimenjam (of een andere smaak)

Scheidt uit het blik de kokosroom van de melk. Zet met de kokosmelk en de koffie een sterke bak. Houdt de room apart.

Meng alle droge ingrediënten. Voeg hier de appelazijn aan toe. Giet de koffie erbij en vul dit aan met de sojamelk, tot koffie en melk samen ongeveer 235 gram wegen. Mix het geheel in de keukenmachine.

Giet het beslag in een ingevette taartvorm en bak het in een voorverwarmde oven op middelhoge temperatuur, ongeveer 20-25 minuten. (Ik heb een oude, gekke gasoven, dus de temperatuur kan ik je niet echt vertellen. Volg je kokshart enzo.)

Laat de taart afkoelen. Leg hem dan met de platte kant naar boven op een bord. 

Verwarm de reep chocolade en de apart gehouden kokosroom au bain marie. Smeer de taart in met de jam. Lepel daar de chocolademousse overheen. Set to cool.

laag 2

• 160 gr speltmeel
• 40 gr cacao
• 3/4 tl baksoda
• 1/2 tl bakpoeder
• 1/4 tl zout
• 2 tl vanillepoeder
  
• 80 gr kokosolie
• 150 gr oerzoet
  
• 1 tl appelazijn
• 235 gr chocolade sojamelk
  
• 1 reep pure chocolade
• 2 el kokosolie
• ahornsiroop

Meng de sojamelk met het azijn en laat het een paar minuten staan. 

Meng de droge ingrediënten in een kom. 

Blend de kokosolie met het oerzoet in een keukenmachine. Giet hier het sojamelkmengsel bij en mix goed. Voeg tenslotte de droge ingrediënten toe en laat het beslag even draaien.

Giet het beslag in een ingevette taartvorm en bak het in een voorverwarmde oven op middelhoge temperatuur, ongeveer 20-25 minuten. 

Laat de taart weer afkoelen en leg hem vervolgens, met de platte kant naar beneden, op de eerste laag.

Smelt de chocolade met de kokosolie en ahorn au bain marie. Smeer de bovenkant van de taart hiermee in. Set to cool. En dan... ETEN!

Op kamertemperatuur is hij het lekkerst, omdat de filling en topping dan zacht en smeuïg zijn. Jummie! 

En sporten geblazen. Caloriebom oh yeah! ;)

Pompoen (moet je doen)

Lieve lezer, vandaag wil ik het graag met u hebben over de pompoen. 

Hoewel de pompoen bij het grote publiek bekend is geworden als een gezonde en voedzame lekkernij, beschikt de vrucht over eigenschappen die op z'n minst twijfelachtig genoemd kunnen worden. Graag informeer ik u over de gevaren van pompoen. 

Wat veel mensen niet weten, is dat pompoen- 

Grapje! 

Pompoen is geweldig, ik ben dol op pompoen en ik kan geen genoeg krijgen van die bolle gezelligerd! 

En dat komt goed uit, want mijn hele tuin ligt er vol mee! Had ik al gezegd dat het gewas nogal woekert?

Speciaal voor jullie: mijn all time favourite pompoengerechten! Een top 5.

Wooohoo! Padapoem, padapats!

1. Pompoensoep met wortel en bataat

Men neme: een basic soeprecept waarin groenten worden gekookt in bouillon. Men pureert de boel, voegt sambal en kerrie toe, roert nog eens goed en geniet!

2. Pasta met pompoen

Bak in een sauspan kort wat Italiaanse kruiden: tijm, rozemarijn, oregano en gooi dan in kleine stukken gesneden pompoen erbij. Even bakken en dan flink wat tomaten erbij gooien (mogen ook gepelde uit blik zijn). Een tijdje laten koken en tot slot kort wat olijven, kappertjes en artisjokharten meewarmen. Volkoren pastaatje erbij en bombini!

3. Pompoentaart 

(van The Lunchbox Bunch)

Zoet = altijd goed! Deze taart is mega lekker, mega zwaar en mega simpel te maken (met maar vier (!) ingrediënten! Tenzij je hem een koekjesbodem geeft (en waarom ook niet?), dan worden het er zes. Hij doet het zeer goed op Billy's Farm Kaneelkoekjes).

4. Gegrilde pompoen uit de oven

Need I say more? Dunne plakken pompoen, goede olie, zout en grillen maar! Oef lekker!

5. Stoofpotje met pompoen

Bak in een sauspan (kort) wat kruiden in olie: kaneel, gember, komijn en korianderzaad. Gooi er in grove stukken gesneden pompoen bij en laat het even staan (omscheppen!). Doe er een blik kokosmelk bij en laat het een kwartiertje pruttelen. Dan in stukken gesneden courgette en aubergine toevoegen en weer tien minuutjes laten staan. Tot slot rozijnen en klein gesneden stukjes dadel en vijg door het potje roeren en kort meekoken. Op smaak brengen met zout. Lekker met couscous en verse koriander!

Als je nou nog geen zin hebt in pompoen: get yourself checked out man!

Brrrownies!

Anders bak je gewoon even brownies!

• 250 gr volkoren speltmeel
• 400 ml agave siroop
• 70 gr rauwe cacaopoeder 
• 1 flinke theelepel bakpoeder
• 1 flinke snuf zout
• 3 tl vanillepoeder of -extract
• 250 ml Provamel kokos-rijstmelk (of een andere non-dairy melk)
• 250 ml vloeibare kokosolie
  
  
• rozijnen 
• cacao nibs

Mix de ingrediënten met je keukenmachine goed door elkaar. Spatel er dan de rozijnen en nibs door.

Giet het mengsel in een ingevette bakvorm en bak het 30 minuten op 180 graden.

Laat de brownies afkoelen en maak de icing.

• 1 blik kokosmelk, minstens een paar uur gekoeld in de koelkast
• 5 gr rauwe cacaopoeder
• 10 ml ahornsiroop
• kokosrasp

Mix de inhoud van het blik kokosmelk niet! Dus niet schudden of roeren. Het is essentieel dat het blik goed gekoeld is. Het vettige, romige gedeelte is (als het goed is) bovenin het blik gestold, terwijl het vloeibare sap daaronder zit. Het is daardoor mogelijk het witte kokosroom eruit te scheppen, terwijl het sap niet gebruikt wordt (maar gooi het niet weg! Je kan het nog prima gebruiken voor curry of soep).

Blend de kokoscreme met de cacao en ahornsiroop. Als de kokoscreme nog te koud en daardoor brokkelig is, kun je het kort verwarmen in een pan. Het moet een goed gemengd, creamy geheel worden.

Giet de icing over de afgekoelde brownies, bestrooi met de rasp en laat je lekkernij minstens een uur koelen in de koelkast staan, zodat het kokosmengsel weer kan opstijven.

Tadaa! Lekker!

nom nom nom

Jezus loves jou

Kort verhaal – 2013

---

Jezus loves jou

Mijn vriend Jan kwam me opzoeken in Amsterdam.

Jan is nergens thuis en daarom nooit lang op één plek. Hij kwam net uit Ghana, daarvoor was hij in Bombay geweest. We hadden elkaar al een eeuwigheid niet gezien.

We wandelden wat rond in de buurt van mijn huis. Het was een broeierige dag en de lucht hing vol met pluis van populieren, alsof het sneeuwde. Jan droeg versleten leren slippers en zo'n camouflagebroek, wat ik vreemd vond, aangezien hij pacifist is. We moesten wachten bij de brug op een binnenvaartschip vol zand. Gefascineerd stond hij ernaar te kijken, naar de brug.
'Onvoorstelbaar,' zei hij, 'wat een kracht! Moet je kijken! Moet je kijken, man!' Hij wees naar de brug, die langzaam weer naar beneden kwam. 'Onvoorstelbaar. Je wéét gewoon hoeveel gewicht er aan zo'n ding hangt en toch gaat 'ie centimeter voor centimeter naar beneden, gestaag, evenwichtig... En het feit dat je de machinerie erachter niet ziet, maakt het alleen maar spannender! Een mysterieuze kracht die het gevaarte in toom houdt, de zwaartekracht trotseert. Machtig, godsallemachtig.'
We liepen verder, haalden een ijsje bij een Italiaanse ijscokar. Jan probeerde in het Italiaans te bestellen.
De blonde jongen op de kar zei met een plat Amsterdams accent: 'Moet je hore man, ik heb géén idee wat je allemaal zegt, maar d'r staat een rij achter je, dus as je effe op ken schiete, zou het mooi weze.'
Jan bestelde een hoorntje met vier bolletjes: chocolade, mango, drop en yoghurt.
Op de hoek van een druk kruispunt hield een dikke vrouw in een grijze wollen jas, veel te warm voor dit weer, demonstratief een kartonnen bordje omhoog. In een kinderlijk handschrift was er op geschreven: “Jezus loves jou”. 
Jan stond er even naar te kijken, handen in de zij. Toen gebaarde hij mij zijn ijsje even vast te houden. Hij knoopte zijn broek los en stak zijn naakte billen naar haar uit.

De vrouw begon te schreeuwen. 'Perverseling, smeerlap!'
Grinnikend trok Jan zijn broek op, nam zijn ijsje weer van me over.
'Jesus loves me,' zei hij tegen de vrouw, 'nu jij nog.'

-

De bedoeling is weer doelbewust zoek: blijft de kern van de dingen over. Grootser zelfs, dan ik eerder zag. Ik golf het ritme rond (of golft het mij?) en verdwijn in het moment - steeds opnieuw - duik een bloeiende woestenij van blij leven in. Vrije wezens kiezen het ruime en komen gelouterd weer boven. Voor: schatkaart Shoeless Blijburg 21-22 juni 2014